قرارهاي شبه‌قاطع:

1ـ قرار عدم اهليت يكي از طرفين:

همانطور كه قبلاً گفتيم اين قرار علي‌القاعده صادر نمي‌شود و در قانون، مصداقي ندارد. و تنها فرضي كه مي‌توان صدور آن را تصور نمود كه خوانده‌ي دعوا اهليت نداشته باشد و دادگاه با صدور قرار عدم اهليت خوانده دادرسي را متوقف و نماينده‌ي قانوني خوانده را احضار مي‌نمايد.

نكته مهم: اين قرار مستقلاً به موجب مواد 332 و 367 قابل تجديدنظر و فرجام است. پس اگر صادر شود بايد دادنامه شده و ابلاغ گردد.

2ـ قرار عدم صلاحيت:

اين قرار چون مستقلاً قابل شكايت نيست برخلاف قرار عدم اهليت تايپ و دادنامه نمي‌شود.

3ـ قرار امتناع از رسيدگي:

اين قرار اولاً: متعاقب ايراد رد دادرس و ثانياً: در فرضي كه نظر دادرس مجتهد مخالف قانون است و ثالثاً: متعاقب طرح ايراد امر مطروحه صدور آن محتمل است. اين قرار دادنامه نمي‌شود و ابلاغ هم نمي‌شود.