استصحاب حكمي:

عبارت است از اين كه حكم قضيه‌اي مورد ترديد قرار گيرد در حالي كه سابقاً آن حكم مسلم و مقطوع بوده است مثل اين كه انفاق به پدر و مادر بر فرزندان واجب بوده و به جهتي ترديد به وجوب آيد كه آن حكم از بين رفته باشد. در اينجا بايد حكم وجوب استصحاب شود.

استصحاب حكمي بر دو نوع است زيرا حكم خود بر دو نوع است: تكليفي و وضعي. استصحاب حكم تكليفي مانند مثال بالا. استصحاب حكم وضعي مثل اين كه شخصي ضامن مالي بوده است و به جهتي ترديد حاصل شود كه ضمان او برطرف شده يا نه و تا زماني كه يقين به رفع آن حاصل نشده حكم وضعي سابق استصحاب مي‌شود.

استصحاب موضوعي: عبارت است از اين كه موضوع قضيه‌اي مورد ترديد و استصحاب قرار گيرد مانند استصحاب وجود غايب مفقود الاثر، استصحاب دين سابق و غير آنها.