در مواردي ممكن است طرف عقد ضمان در برابر مضمون‌له، چند شخص باشند (تعدد ضامنان) كه در صورت عدم وجود هر گونه تراضي و توافقي، اصل بر تساوي مشغوليت ذمه هر يك از ضامنين در برابر مضمون‌له است (م 153 ق.م) به عبارتي چند عقد ضمان در قالب يك عقد ضمان ايجاد شده و ضامنان نسبت به همديگر بيگانه محسوب مي‌شوند (م 721 ق.م) [1]و در هر حال در موردي كه چند ضامن باشند در خصوص مسئوليت تضامني ايشان در برابر مضمون‌له سه حالت قابل تصور است حالتي كه بين ضامن و مضمون‌عنه در برابر مضمون‌له مسئوليت تضامني دارند، حالتي كه ضمان موجب انتقال ذمه مديون به ذمه ضامنين شود در حالي كه تمامي ضامنين مسئوليت تضامني دارند و حالت سوم، حالتي كه ذمه مضمون‌عنه و تك‌تك ضامنان در قبال كلي دين مسئوليت تضامني دارند.