مطلق لفظی است که هیچ قیدی ندارد در نتیجه شامل همۀ قیود می‏شود مثلاً عالِم، مطلق است حال عالم شامل عالم زن ، مرد، پسر جوان و... می‏شود.

اصالة الاطلاق جايی بکار می‏رود که متکلم یك لفظ مطلقی را بیان نموده است. حال شک می‏کنیم آیا این لفظ قیدی دارد یا خیر؟ بر طبق اصالة الاطلاق می‏گويیم قیدی ندارد. مثلاً  آیه‏ای وجود دارد به این مضمون «احلّ‌الله البیع». لفظ البیع مطلق است یعنی هر بیعی حلال است. حال فقها شک کردند آیا منظور، بیع با صیغه عربی است یا هر بیعی با هر زبانی را شامل می‏شود. طبق اصالة الاطلاق، منظور هر بیعی است به هر زبان که باشد اهمیتی ندارد (چه انگلیسی باشد چه عربی...).

نکته: فرق عام و مطلق چيست؟ در عام تأکید بر روی افراد است ولی در مطلق تأکید روی عوارض و حالات است.