- آنچه تواتر است آیات و کلمات قرآن است ولی قرائات هفتگانه آن به حد تواتر نرسیده است.

188- قرآن ظنی الدلاله می باشد و دلالت برخی آیات قطعی و دلالت برخی ظنی می باشد.

قرآن

قطعي الصدور و ظني الدلاله است.

تخصيص

به منزله بيان و توضيح عام و مطلق است.

ادله موجود: قرآن، سنت (به نقل متواتر و واحد)، اجماع و عقل بدون شك مي‌تواند مخصص يا مقيد قرآن باشد.

قياس: غزالي مي‌گويد صرف قياس بودن دليلي مانع نمي‌شود كه مخصص باشد زير بر فرض حجيت دليلي است در شمار ساير ادله منتها بايد ديد كدام يك (عام قرآن يا خاص قياس) قوي‌تر است. در صورتيكه دلالت قياس قوي‌تر باشد مي‌تواند عموم قرآن را تخصيص دهد.

 

 

نسخ قرآن

برخي آيات قرآن ناسخ آياتي ديگر هستند.

اجماع نيز مي‌توان ناسخ آياتي از قرآن باشد.

سنت متواتر نيز مي‌تواند ناسخ آياتي از قرآن باشد.

* قياس و خبر واحد نمي‌توانند ناسخ قرآن باشند.                                                         

نسخ بايد قطعي باشد: اصل بر عدم نسخ است، وجود احتمال نسخ كافي نمي‌باشد: هر گاه دليلي بر امري داشته باشيم (حجيت قرآن) بايد به آن عمل كرد تا نسخ آن ثابت شود.

 

 

آيات

مكي: احكام به طور كلي و مجمل در آن بیان شده است.

مدني: احكام مدني و مذهبي كه یک ششم از کل آیات قرآن را در بر گرفته است.

* نزول آيات قرآن تدریجی بوده است.

 

 

189- انواع ظن عبارتند از : ظن خاص ، ظن مطلق ، ظن نوعی ، ظن شخصی.

190- ظن خاص : دلیل خاصی بر حجیت آن رسیده باشد. ماننده حجیت اماره ید مستند به حدیث و قاعده سوق مسلمین .