- نظريه شخصي: هيچ‌گونه معامله‌اي تجارتي محسوب نمي‌شود مگر آن كه به وسيله تاجر انجام شود.

2- نظريه موضوعي: اساس حقوق تجارت بر روي معاملات تجارتي استوار است و هر شخصي كه معاملات تجارتي را انجام دهد بايد تابع قوانين و اصول حقوق تجارت باشد.

نكته: به نظر مي‌رسد قانون تجارت مصوب 1311 با توجه به ماده 2 همان قانون از نظريه موضوعي پيروي كرده است.

— اعمال تجارتي ذاتي (مطلق، ماهوي، اصلي)

— اعمال تجارتي فرعي (تبعي، نسبي)

ماده 2 قانون تجارت دربرگيرنده عمليات تجارتي ذاتي يا مطلق است كه در آن شخصيت معامل (تاجر بودن يا نبودن) تأثيري در ماهيت اين اعمال حقوقي ندارد و از قرار ذيل است:

1- خريد يا تحصيل هر نوع مال منقول (منظور اشياء مادي قابل لمس است) به قصد فروش يا اجاره اعم از اين‌كه تصرفاتي در آن شده باشد يا نشده باشد:

در اين‌جا منظور از تحصيل كليه طرق بدست آوردن (تملك) مال است و در صورتي عمل تجارتي است كه به قصد فروش يا اجاره باشد و اين قصد فروش يا اجاره بايد حين خريد يا تحصيل باشد.

2- تصدي به حمل و نقل از راه خشكي يا آب يا هوا به هر نحوي كه باشد:

قانون تجارت و قانون مدني هر دو مقررات مربوط به تصدي به حمل‌ونقل را پيش‌بيني كرده‌اند. با توجه به خاص بودن قانون تجارت در موارد تعارض با قانون مدني، بر آن مقدم است و در موارد سكوت قانون تجارت بايد به قانون مدني مراجعت كرد (رجوع شود به مواد 512 الي 517 ق.م).

منظور از تصدي، يعني بايد عمل بطور مداوم و تكراري انجام شود و نياز به تكرار دارد و بايد انجام عمل در قالب يك بنگاه يا مؤسسه يا سازمان صورت گيرد.

نكته: منظور از سازمان، تشكيلاتي است كه در آن تعدادي ابزار و ماشين‌آلات و كارمند و غيره باشد. در نتيجه راننده‌اي كه بدون سازماندهي حمل‌ونقل اشياء را به عهده مي‌گيرد تاجر نيست.

نكته: طبق ماده 2 قانون تجارت و بند 2 ماده 513 قانون مدني حمل و نقل شامل اشخاص و مال‌التجاره مي‌باشد.

3- هر قسم عمليات دلالي يا حق‌العمل كاري يا عاملي و تصدي به هر نوع تأسيساتي كه براي انجام بعضي امور ايجاد مي‌شود يا تهيه و رساندن ملزومات و غيره.