ماده 1 قانون تجارت به تعريف تاجر چنين پرداخته: «تاجر كسي است كه شغل معمولي خود را معاملات تجارتي قرار دهد.»
به نظر ميرسد منظور از كسي در اين ماده هم شخص حقيقي و هم شخص حقوقي باشد، چون طبق ماده 588 قانون تجارت شخص حقوقي ميتواند داراي كليه حقوق و تكاليفي شود كه قانون براي افراد قائل است مگر حقوق و تكاليفي كه بالطبيعه فقط انسان ممكن است داراي آن باشد. علاوه براين، اشخاص حقيقي و هم حقوقي بايد طبق مواد 210 و 211 قانون مدني داراي اهليت براي انجام معاملات تجارتي باشند.
نكته: پيشهوران تاجر محسوب نميشوند. در مواردي كه شخص حرفهاي، مالي ميخرد و قصد فروش آن را نيز دارد ولي درآمدش حاصل فروش مال نيست بلكه نتيجه كار و عمل خود ميباشد تاجر نيست. مثلاً خياطي كه پارچهاي را ميخرد و آن را تبديل به لباس ميكند درآمدش حاصل كار او بر روي پارچه است. اگرچه پارچه را خريده كه بعد از تصرف بفروشد ولي او نان از عمل خود ميخورد و تاجر تلقي نميشود.