غرور در اصطلاح فقهي و حقوقي در دو معناي متفاوت به كار رفته، در معناي اول، در حقوق قراردادها به معناي ضرري است كه در خصوص عقد موجود است (معاملاتي فردي باطل است) و در معناي دوم كه موضوع بحث اينجاست وادار نمودن شخص به تصرف زيانبار در مال يا جان ديگري از طريق خدعه و نيرنگ ميباشد كه از دو طريق قول (عبارات و الفاظ) و عمل (انجام دادن عملي) قابل تصور است كه در تمامي موارد تحقق آن منوط به جهل فريبخورده (جهل مغرور)، رابطه سببيت بين ضرر و فعل يا قول غار (فريبدهنده)، عمل يا قول نامشروع غار خواه عمدي خواه غيرعمدي، ميباشد.