اصل

لفظي: ظهور لفظ در معنایی و مهمترين آنها: اصل حقيقت ، اصل عموم و اصل اطلاق مي‌باشد.

عملي: قاعده‌اي كه به هنگام شك در حكم واقعي يا موضوع بدان عمل شود: برائت، احتياط، تخيير، استحصاب
 

 

اصول عملي

حكمي: براي بيان حكم ظاهري بکار می رود.

موضوعي: براي بيان موضوع حكم به كار مي‌رود مانند عدم ولايت، فراغ و تجاوز، صحت، حظر، اباحه.

مشترك: هم مي‌تواند مثبت حكم باشد و هم مثبت موضوع: اولويت دفع مفسده بر حسب منفعت، عدم نفي الاكثر.