ماده 22- هرگاه قبل يا به هنگام ارسال «داده پيام» اصل ساز از مخاطب بخواهد يا توافق كنند كه دريافت «داده پيام» تصديق شود، اگر به شكل يا روش تصديق توافق نشده باشد، هر نوع ارتباط خودكار يا مكاتبه يا اتخاذ هر نوع تدبير مناسب از سوي مخاطب كه اصل ساز را به نحو معقول از دريافت «داده پيام» مطمئن كند تصديق دريافت داده پيام محسوب مي‌گردد.

ماده 23- اگر اصل ساز به طور صريح هرگونه اثر حقوقي «داده پيام» را مشروط به تصديق دريافت «داده پيام» كرده باشد، «داده پيام» ارسال نشده تلقي مي‌شود، مگر آن كه تصديق آن دريافت شود.

ماده 24- اماره دريافت «داده پيام» راجع به محتواي «داده پيام» صادق نيست.

ماده 25- هنگامي كه در تصديق قيد مي‌شود «داده پيام» مطابق با الزامات فني استاندارد يا روش مورد توافق طرفين دريافت شده، فرض بر اين است كه آن الزامات رعايت شده‌اند.