ماده 35) وكالت در دادگاه‌ها شامل تمام اختيارات راجع به امر دادرسي است جز آنچه را كه موكل استثناء كرده يا توكيل در آن خلاف شرع باشد، ليكن در امور زير بايد اختيارات وكيل در وكالت نامه تصريح شود:

1- وكالت راجع به اعتراض به رأي، تجديدنظر، فرجام خواهي و اعاده دادرسي.

2- وكالت در مصالحه و سازش.

3- وكالت در ادعاي جعل يا انكار و ترديد نسبت به سند طرف و استرداد سند.

4- وكالت در تعيين جاعل.

5- وكالت در ارجاع دعوا به داوري و تعيين داور.

6- وكالت در توكيل.

7- وكالت در تعيين مصدق و كارشناس.

8- وكالت در دعواي خسارت.

9- وكالت در استرداد دادخواست يا دعوا.

10- وكالت در جلب شخص ثالث و دفاع از دعواي ثالث.

11- وكالت در ورود شخص ثالث و دفاع از دعواي ورود ثالث.

12- وكالت در دعواي متقابل و دفاع در قبال آن.

13- وكالت در ادعاي اعسار.

14- وكالت در قبول يا رد سوگند.

تبصره1- اشاره به شماره‌هاي ياد شده در اين ماده بدون ذكر موضوع آن، تصريح محسوب نمي‌شود.

تبصره 2- سوگند، شهادت، اقرار، لعان و ايلاء قابل توكيل نمي‌باشد.

1- اين موارد گاهي در وكالت‌نامه تصريح مي‌شود و گاهي در جلسة دادگاه به وكيل تفويض مي‌شود.

2- بديهي است كه موكل هميشه مي‌تواند اختيارات وكيل را افزايش و كاهش دهد و لازم نيست همة اختيارات از ابتدا تصريح گردد.

3- مطابق بند 1، وكالت براي هر مرحله مي‌بايستي جداگانه تصريح گردد. بنابراين وكيل در مرحلة نخست وكيل در مرحلة تجديد نظر نمي‌باشد.

4- مطابق بند 2، وكيل در ترافع، وكيل در سازش نمي‌باشد.

5- مطابق بند 4، صرف اين كه در وكالت نامه آمده باشد كه وكيل حق ادعاي جعل دارد كافي براي تعيين جاعل نمي‌باشد.

6- وكالت در دعواي خسارت شامل خسارات دادرسي به معناي اعم مي‌باشد.

7- قبول يا رد سوگند قابل توكيل است ولي قسم ياد كردن قابل توكيل نمي‌باشد.