با توجه به ماده 320 قانون تجارت به نظر مي‌رسد بتوان سند در وجه حامل را به صورت زير تعريف نمود:

«سند در وجه حامل نوشته‌اي است كه صادركننده (امضاءكننده) آن متعهد مي‌شود وجه يا وجوهي معين در سررسيد معين به هركسي كه آن نوشته را ابراز كند بپردازد.»

نكته: شخصي كه سند در وجه حامل او مفقود مي‌شود يا به سرقت مي‌رود بايد درصدد ابطال آن برآيد.

نكته: مدعي گم شدن سند در وجه حامل بايد در محكمه محل اقامت صادركننده سند معلوم كند سند در تصرف او بوده و فعلاً گم شده است.

نكته: مقررات مربوط به اسناد، در وجه حامل شامل اسكناس نيست. طبق ماده 344 قانون تجارت و از آنجا كه اسناد تجاري (چك، سفته و برات) نيز داراي مقررات مخصوص به خود بوده، در نتيجه اسناد تجاري (چك، سفته و برات) كه در وجه حامل باشند نيز مشمول مقررات مربوط به اسناد در وجه حامل نخواهند شد.

نكته: مقررات مربوط به اسناد در وجه حامل در خصوص سهام بي‌نام قابل اعمال است.