حقیقت لغوی : استفاده لفظ برای معنای حقیقی آن .
مجاز لغوی : استعمال لفظ در غیر معنای لغوی بدون کثرت استعمال .
حقیقت عرفی : به کار بردن مجاز لغوی با کثرت استعمال به حدی که معنای لغوی به فراموشی سپرده شود.(وضع تعینی است)
29- رابطه مجاز لغوی و حقیقت عرفی عموم و خصوص مطلق است زیرا هر حقیقت عرفی نوعی مجاز لغوی است ( نوعی مجاز لغوی است که با کثرت استعمال روبرو است) اما هر مجاز لغوی ، حقیقت عرفی محسوب نمی شود زیرا محتمل است استعمال مجاز لغوی به حد کثرت نرسد .
30- الفاظ عقود محمول است بر معانی عرفیه. منظور عرف خاص است عرف متشرعه