ماده‌ي 240 ظاهر ماده بيانگر اين امر است كه عليرغم دخالت شخص ثالث دارنده مي‌تواند اِعمال ماده‌ي 237 كند وليكن اين تفسير مخالف فلسفه‌ي وجودي نهاد شخص ثالث است زيرا اگر عليرغم قبولي ثالث كليه‌ي حقوق دارنده در اعمالِ ماده‌ي 237 وجود داشته باشد كه ديگر نيازي به تأمين اين نهاد نبود و ثالث انگيزه‌اي براي قبولي برات ندارد پس براي اينكه قانونگذار متهم به لغو نشود اين ماده چنين تفسير مي‌شود كه ظاهر ماده ناظر به فردي است كه دارنده دخالت شخص ثالث را نمي‌پذيرد ولي در فردي كه دارنده دخالت ثالث را مي‌پذيرد بايد تأمل بر اين نظر بود كه دارنده حق مراجعه به كسي كه قبولي به نفع او صورت گرفته و ايادي مابعدِ او را جهت اعمال ماده‌ي 237 ندارد ولي حق مراجعه به ايادي ماقبلِ او را جهت مطالبه‌ي ضامن دارد. البته در اين فرض نيز قاعده‌ي فوق در صورتي است كه دارنده دخالت ثالث را بپذيرد.