. قرابت در حدود معين: قرابت به معناي نزديكي به سه دسته نسبي (خوني)، سببي (ناشي از ازدواج) و رضاعي (در نتيجه خوردن شير)، تقسيم مي‌شود.

طبق ماده 1045 ق.م. خويشاوندان نسبي كه مرد يا زن نمي‌تواند با آن‌ها ازدواج كنند عبارتند از: 1ـ پدر و اجداد و مادر و جد است؛ 2ـ اولاد؛ 3ـ برادر و خواهر و اولاد آن‌ها؛ 4ـ عمات (عمه و عمو) و خالات (خاله و دايي) خودش و پدر و مادر و مادرش. فرقي نمي‌كند كه با اين افراد، از رابطه صحيح و مشروع، خويشان نسبي شده باشند يا از رابطه زنا يا نزديكي به شبهه. مثلاً دختري كه در اثر رابطه نامشروع، زن و مرد به وجود آمده است، نمي‌تواند با مرد زاني (پدرش) ازدواج كند.

طبق مواد 1047، 1048 و 1049 فرد نمي‌تواند با خويشان سببي زير ازدواج كند: 1ـ مرد با مادرزن يا جده زن و ...؛ 2ـ مرد با زن سابق پدرش يا زن سابق جدّش يا زن پسرش يا زن نوه‌اش (اخفار)؛ 3ـ مرد با دختران زن، به شرط تحقق نزديكي ميان زن و مرد؛ 4ـ مرد نمي‌تواند با خواهرزن خود ازدواج كند مگر اينكه زن خود را طلاق بدهد، بعد مي‌تواند با وي ازدواج نمايد يعني جمع دو خواهر، ممنوع است؛ 5ـ مرد با دختر يا نوة برادرزن و يا با دختر يا نوة خواهرزن (يعني زن خاله يا عمه آن‌ها مي‌شود) ممنوع است مگر با اجازه زن (عمه يا خاله) و دادگاه اگر مرد، قبلاً با زني به شبهه يا زنا، نزديكي نموده باشد با دختر آن زن يا با مادر آن زن، نمي‌تواند ازدواج كند اما اگر اين نزديكي يا زنا بعد از ازدواج وي با آن باشد، در ازدواج آن‌ها خللي ايجاد نمي‌شود به همين دليل مادة 1055 ق.م. مي‌گويد: «نزديكي به شبهه و زنا اگر سابق بر نكاح باشد، از حيث مانعيت نكاح، در حكم نزديكي با نكاح صحيح است، ولي مبطل نكاح ساق نيست». ماده 1056 مي‌گويد: «اگر كسي با پسري عمل شنيع كند نمي‌تواند مادر يا خواهر يا دختر او را تزويج نمايد».