ماده 976- اشخاص ذيل تبعه ايران محسوب مي‌شوند:

1. كليه ساكنين ايران به استثناي اشخاصي كه تبعيت خارجي آن‌ها مسلم باشد، تبعيت خارجي كساني مسلم است كه مدارك تابعيت آن‌ها مورد اعتراض دولت ايران نباشد.
2. كساني كه پدر آن‌ها ايراني است اعم از اينكه در ايران يا در خارجه متولد شده باشند.
3. كساني كه در ايران متولد شده و پدر و مادر آنان غيرمعلوم باشد.
4. كساني كه در ايران از پدر و مادر خارجي كه يكي از آن‌ها در ايران متولد شده به‌وجود آمده‌اند.
5. كساني كه در ايران از پدري كه تبعه خارجه است به‌وجود آمده و بلافاصله پس از رسيدن به سن هيجده سال تمام لااقل يك سال ديگر در ايران اقامت كرده باشند و الا قبول شدن آن‌ها به تابعيت ايران بر طبق مقرراتي خواهد بود كه مطابق قانون براي تحصيل تابعيت ايران مقرر است.
6. هر زن تبعه خارجي كه شوهر ايراني اختيار كند.
7. هر تبعه خارجي كه تابعيت ايران را تحصيل كرده باشد.

تبصره- اطفال متولد از نمايندگان سياسي و قنسولي خارجه مشمول فقره 4 و 5 نخواهند بود.

ماده 977 (اصلاحي 27/11/1348)-

الف- هرگاه اشخاص مذكور در بند 4 ماده 976 پس از رسيدن به سن 18 سال تمام بخواهند تابعيت پدر خود را قبول كنند بايد ظرف يك سال درخواست كتبي به ضميمه تصديق دولت متبوع پدرشان داير به اينكه آن‌ها را تبعه خود خواهد شناخت به وزارت امور خارجه تسليم نمايند.

ب- هرگاه اشخاص مذکور در بند 5 ماده 976 پس از رسيدن به سن 18 سال تمام بخواهند به تابعيت پدر خود باقي بمانند بايد ظرف يک سال درخواست کتبي به ضميمه تصديق دولت متبوع پدرشان داير به اينکه آن‌ها را تبعه خود خواهد شناخت به وزارت امور خارجه تسليم نمايند.[1]

ماده 978- نسبت به اطفالي كه در ايران از اتباع دولي متولد شده‌اند كه در مملكت متبوع آن‌ها اطفال متولد از اتباع ايراني را به موجب مقررات تبعه خود محسوب داشته و رجوع آن‌ها را به تبعيت ايران منوط به اجازه مي‌كنند معامله متقابله خواهد شد.