تمسك به عموم عام در شبهة مصداقي جايز نيست كه بر دو قسم است:

1. تمسك به عام در شبهة مصداقيه عام جايز نيست. مثال: به همة دانشجويان وام مي‌دهند جز دانشجويان تهراني. يكي آمده وام بگيرد اصلاً نمي‌دانيم دانشجو است يا نه.
2. تمسك به عام در شبهة مصداقيه مخصّص جايز نيست. مثال: به همة دانشجويان وام مي‌دهند جز دانشجويان تهراني. فرد آمده، دانشجو است ولي نمي‌دانيم فرد مصداق دانشجوي تهراني است يا غيرتهراني.

نكته: هر گاه عام تخصيص مي‌خورد به آن عام مخصّص (تخصيص خورده) مي‌گويند. عام مخصّص در غير از مورد تخصيص همچنان حجَّت است.

مثال: به همة دانشجويان وام مي‌دهند جز دانشجويان تهراني. در اين مثال تنها تهراني‌ها خارج هستند و به بقيه كه عام هستند وام مي‌دهند.