86- اختلاف در صلاحيت نفيي يا اثباتي است.

87- درصورتیکه دادگاه رسیدگی کننده خود را صالح نداند با صدور قرار عدم صلاحیت پرونده را به دادگاه صلاحیت دار ارسال می کند.

88- چنانچه دادگاه مرجوع الیه خود را صالح نداند اختلاف محقق می گردد .

89- چنانچه هر دو دادگاه در یک حوزه قضایی باشند پرونده برای حل اختلاف به دادگاه تجدیدنظر ارسال می‌شود.

90- چنانچه دادگاه ها در دو حوزه قضایی از دو استان باشند پرونده برای حل اختلاف به دیوان عالی کشور ارسال می شود.

91- چنانچه بین دادگاه عمومی ، دادگاه نظامی ، انقلاب در مورد صلاحیت اختلاف ایجاد شود ، پرونده برای حل اختلاف به دیوان عالی کشور ارسال می شود.

92-  اگر دادگاهها اعم از عمومی ، نظامی، انقلاب مرجع غیر قضایی را صالح بداند پرونده برای تعیین مرجع صالح مستقیماً به دیوان عالی کشور ارسال می شود.

93- رسیدگی به اختلاف در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور خارج از نوبت به عمل می آید.

94- درصورت اختلاف بین مرجع عالی و تالی ، نظر دادگاه عالی لازم الاتباع است.

95- منظور از صنف در مقررات صلاحيت يعني مرجع رسيدگي كننده اداري است يا قضايي.

96- منظور از نوع در مقررات صلاحيت يعني مرجع رسيدگي عمومي است يا اختصاصي.

97- منظور از مراجع غیرقضایی موضوع ماده 28 ق.آ.د.م مراجع قضایی غیردادگستری است. پس چنانچه دادگاه مرجع اداری یا اختصاصی را صالح بداند خواهان باید دعوی خود را مجدداً در مرجع مربوطه مطرح نماید.