اطّراد:

کثرت استعمال لفظی در معنایی بدون قرینه، علامت حقیقت است. این را اطّراد گویند. قلّت استعمال لفظ نشانۀ مجاز بودن است. مثلاً کلمۀ "تعهد" غالباً در موردی بکار می‏رود که مدیون به ارادۀ خود آن را عهده‌دار شده باشد و آنچه را قانون بر انسان تحمیل کرده باشد کمتر تعهد می‏گویند. پس تعهد در مورد اول اطّراد دارد و درآن حقیقت است و در مورد دوم اطّراد ندارد و مجاز است.