اصولاً قراردادها به اعتبار اجرايشان به دو دسته تقسيم مي‌شوند چنانكه دسته‌اي به محض انعقاد، اثرشان جاري مي‌گردد مانند تمليك در عقد بيع عين معين[1]، ابراء، انتقال دين و ... و دسته‌اي ديگر كه اثرشان تعهد است و الزاماً پس از وقوع تراضي، طرف بايد آن را اجرا كند مانند تعهد به انجام فعلي در قرارداد پيمانكاري از قبيل ساختن مدرسه، جدول‌كشي خيابان و ... .

در مورد اول كه اجراي عقد امري اعتباري و حقوقي است بحثي وجود ندارد ولي آنچه كه مهم است اجراي عقد (مادي) بعد از تراضي مي‌باشد كه به دو شكل اختياري (وفاي به عهد) و اجباري (الزام دادگاه يا مراجع ذي‌صلاح) قابل تصور مي‌باشد.

 

[1]) بعضي از عقود مانند بيع عين معين، به غير از تمليك (اثري اعتباري)، تعهد بر تسليم مبيع نيز وجود دارد كه بعد از وقوع تراضي بر عهدة بايع است كه آن را اجراء نمايد.