199- خبر بر دو قسم است خبر متواتر و خبر واحد و خبر واحد خود می تواند مستفیض یا غیر مستفیض باشد.

200- خبر متواتر نیز خود بر سه قسم است متواتر لفظی و متواتر معنوی و متواتر اجمالی .

201- خبر متواتر خبری است که فی النفسه موجب قطع و یقین شود.

202- شرایط خبر واحد :

1- تعداد راویان آن چنان زیاد باشد که عادتاً تصور اینکه همه آنها دروغ می گویند محال باشد.

2- از گفته آنان یقین حاصل شود.

3- قطع و یقین از خود خبر و موضوع آن به دست آید نه از قرائن آن.

203- خبر واحد خبری است که فی النفسه موجب قطع و یقین نشود و متواتر نباشد.

204- خبر مستفیض در مقابل خبر غیر مستفیض قرار دارد و عبارت است از خبری که موجب قطع و یقین نشود ولی سلسه روات آن بیش از سه نفر باشد.

205- خبر واحد موجب حصول علم نمی شود و عقلاً عمل به خبر واحد واجب نمی باشد اما عقل محال نمی داند که عمل کردن به خبر واحد از طرف شارع واجب باشد و درنهایت آنکه شرعاًعمل به خبر واحد واجب است.

206- گاهی قرائنی همراه با خبر واحد وجود دارد که موجب ظن و یا قطع به درستی آن می باشد این گونه اخبار را خبر واحد محفوف به قرینه می دانند.  

207- بلوغ و عقل را در کنار هم قرار داده و اصطلاحاً می گویند راوی مکلف است.

208- شروطی که برای راویان خبر واحد ذکر شد در هنگام ادا (نقل) لازم است نه هنگام تحمل (شنيدن) به غير از عقل و ضبط كه در هر دو زمان لازم است.

209- توثیق : اگر راوی 12 امامی نباشد اما مورد اعتماد و ثقه بزرگان شیعه باشد ، توثیق شده محسوب می شود و خبر وی مورد قبول می باشد.

210- خبر ضعیف حجت نمی باشد و مشهور بودن آن نیز ضعف آن را جبران نمی کند.

211- خبر محجور : به کار نگرفتن خبر توسط فقها ارزش و اعتبار آن را کاهش می دهد و در این صورت خبر محجور بوده و به معنای بی اعتباری آن می باشد.

212- وثوق به روایت از چند راه حاصل می شود : وثوق به راوی ، موافق بودن روایت با عمل مشهور ، علو مضمون روایت و مستفیض بودن روایت.

213- عمل به خبر واحد نزد قدمای امامیه موجب اعتبار آن نزد فقهای متأخر می شود.

214- تفاوت خبر و شهادت : منشأ خبر راوی می باشد اما گواهی از طریق دیدن یا شنیدن خود گواه می باشد+در گواه تعدد گواه لازم است اما خبر واحد عادل نیز قابل استماع است و اگر در احکام باشد و افاده ظن کند معتبر محسوب می شود.

215- گواه اصولاً باید مرد باشد اما در راوی مرد بودن شرط نمی باشد.