وديعه عقديست جايز اذني – مجاني ولي مي‌توان در آن شرط عوض گذاشت – عقديست به نظر دكتر كاتوزيان رضايي – و به نظر مشهور بعلت عبارت در مي‌سپارد، مي‌گويند عيني است – عهدي – مسامحه‌اي، است.

نكته ← مقتضاي ذات امانت دو چيز است:

1. سپردن مال به ديگري براي حفاظت
2. رد مال توسط امين در صورت مطالبه مالك (مودع)

مي‌دانيم يد امين، 100% يد اماني است و تعهد وي به تعهد حفاظت از مال، تعهدي است بوسيله (مواد 613، 614، 615) پس در هنگام تعدي و تفريط، مسؤول بوده، مسؤول هر واقعه اي است، همچنين در صورت مطالبه است امين بايد مال را رد كند (تعهد به نتيجه (مادة 616)) اگر تخلف كند مسوول هر نقص عيبي خواهد بود. خلاف اينها مي‌توان تراضي كرد، اينكه اين يدش اماني است تا تعدي و فريط، مقتضاي اطلاق عقود اماني است، پس خلاف آن مي‌توان شرط كرد پس شرط عدم ضمان بر مستودع مقصر اصولاً صحيح است مگر در مورد مقصر به عمد و برعكس شرط ضمان بر مستودع بي تقصير صحيح است. (سؤال كانون).