1. اصل برائت در خصوص تكليف است ولي اصل عدم اعم است از اين كه تكليفي مورد بحث باشد يا موضوعات بدون تكليف.
2. اصل برائت در جايي به كار مي‌رود كه تكليفي در مرحلة واقع وجود داشته باشد ولي دليلي براي احراز و پي بردن به آن نداشته باشيم و در مقام عمل و در مرحلة ظاهر براي معافيت از الزام و تكليف و كيفر و آثار ديگر تكليف، بنا را بر نبودن آن بگذاريم، در حالي كه اصل عدم اعم است از مرحلة واقع و مرحلة ظاهر.

نكته: نسبت منطقي بين دو اصل برائت و عدم، عموم و خصوص مطلق است. اصل عدم، عام و اصل برائت خاص است.

1. اصل عدم، اصلي است عقلي و از مستقلات عقلي است و اصل برائت، اصلي است شرعي مگر اين كه دليل آن را «قاعده قبح عقاب بلابيان» كه قاعده‌اي است عقلي بگيريم كه در اين صورت اصل برائت نيز اصلي عقلي خواهد بود.