- برای تحقق مسئولیت قراردادی 3 شرط ضروری وجود دارد:

1- وجود قرارداد صحیح و معتبر . 2- تخلف از یکی از تعهدات ناشی از قرارداد. 3- ورود خسارت به متعهدله.

225- مسئولیت مدنی می‌تواند از مسئولیت قراردادی یا مسئولیت غیرقراردادی (ضمان قهری) نشأت بگیرد.

226- درصورتیکه برای مطالبه خسارت مدتی معین نشده باشد تعهد حال محسوب می‌شود و فوراً باید انجام شود مگر طبیعت کار به نحوی باشد که برای انجام زمان خاصی وجود داشته باشد.

227- در تعهدات دارای مدت شروع حق مطالبه خسارت از زمان انقضای مدت تعهد محسوب می‌شود.  

228- تعهدات یا وحدت مطلوب دارند و یا تعدد مطلوب و این در موردی است که زمان انجام تعهد، قید مورد تعهد نباشد.

229- اگر تعهد به صورت وحدت مطلوب باشد و از آن تخلف شود فقط می‌توانیم خسارت عدم انجام تعهد را از متعهد مطالبه نماییم.

230- اصل بر تعهد به نفع تعدد مطلوب است.  یعنی هم خسارت تأخیر تأدیه و همچنین الزام به ایفاء تعهد قابل مطالبه است.

231- اصل بر تعهد حال است و متعهد باید فوراً تعهد را به جا آورد.

232- اصل بر تعهد به نتیجه است. پس متعهد برای رهایی از پرداخت خسارت باید قوه قاهره را ثابت نماید. با توجه به ماده 227 قانون مدنی. 

233- در صورت اختلاف بین متعهد و متعهد له       هر کدام که خلاف اصل سخن بگوید باید ادعای خود را ثابت کند.

234- اصولاً در تعهدات منفی و ناظر به خودداری از عملی معین، طلبکار(متعهد له) که مدعی انجام کار توسط متعهد است باید ادعای خود را مبنی بر انجام عمل توسط متعهد اثبات نماید.  

235- درصورت عدم انجام تعهد، متعهد له باید ورود خسارت را ثابت نماید. (اصل بر عدم است)

236- در صورت عدم انجام تعهد، متعهد باید برای عدم پرداخت خسارت، قوه قاهره (فورس ماژور) را ثابت نماید.

237- بیماری متعهد حتی اگر روانی باشد حادثه خارجی و احتراز ناپذیر و غیرقابل پیش بینی محسوب می‌شود (فورس ماژور).